شیوع چاقی و اضافه ‌وزن در زنان سالمند مقیم خانه‌های سالمند شیراز در سال 1395 و ارتباط آن با فعالیت جسمانی

 مقدمه: شیوع اضافه ‌وزن و چاقی در افراد سالمند رو به افزایش است و میزان شیوع چاقی در زنان سالمند بیشتر از مردان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی شیوع چاقی و اضافه‌وزن در زنان سالمند مقیم خانه‌های سالمند شیراز و ارتباط آن با فعالیت جسمانی است. روش: تعداد 186 زن سالمند  مقیم خانه‌های سالمند شیراز (در سال 1395) به ‌طور داوطلبانه در این پژوهش توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی شرکت کردند. ابتدا قد و وزن آزمودنی‌ها جهت محاسبه شاخص توده بدنی، محیط دور کمر و دور باسن جهت محاسبه چاقی شکمی محاسبه شد. برای ارزیابی وضعیت آمادگی جسمانی از پرسشنامه فعالیت جسمانی بین‌المللی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار 16/ SPSS و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی رتبه‌ای اسپیرمن و کروسکال والیس و یومان ویتنی استفاده شد (05/0 =α). یافته‌ها: نتایج نشان داد که در زنان سالمند مقیم خانه‌های سالمند شیراز، میزان شیوع چاقی عمومی ۷/۲۳ درصد، شیوع اضافه ‌وزن ۵/۵۷ درصد و ۸/۱۸ درصد دارای شاخص توده بدنی نرمال بودند. همچنین ۶/۸۷ درصد زنان دارای چاقی شکمی و ۴/۱۲ درصد دارای وضعیت طبیعی بودند. بین میزان فعالیت جسمانی و شاخص توده بدنی (001/0=p، 36/۰-=r) و بین میزان فعالیت جسمانی با چاقی شکمی (04/0=p، 18/۰-=r) ارتباط معنی‌دار معکوسی مشاهده شد. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع نسبتاً بالای اضافه ‌وزن و چاقی در زنان سالمند و وجود رابطه معکوس آن با میزان فعالیت جسمانی می‌توان نتیجه گرفت که میزان فعالیت جسمانی سالمندان  می تواند میزان چاقی عمومی و شکمی را تحت تأثیر قرار ‌دهد. لذا می‌توان جهت پیشگیری و کاهش میزان چاقی و اضافه‌وزن با توجه به شرایط خاص سالمندان فعالیت جسمانی را افزایش داد.